บทที่ 44 เป็นห่วง

ภาคินอุ้มคนตัวเล็กทั้งสองคนขึ้นมาแนบอก เผ่าเพชรที่ อยู่ข้าง ๆ เอื้อมมาเพื่อจะช่วยอุ้ม

“ผมไหว” ภาคินหันมาตอบ เพราะเขาอยากกอดคนทั้งสองเอาไว้ ยิ่งคนในอ้อมแขนตัวสั่น เขาก็ยิ่งอยากกอดอยากปกป้องปลอบประโลม ให้หนูน้อยหายจากความกลัว

“มาเถอะน่า ช่วยกัน คะนิ้งมาหาพ่อลูกมา” ถึงแม้คะนิ้งจะจำช่วงที่เขาเป็นพ่อขอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ